Functie: | Waterbeheer |
Ouderdom: | Moderne Tijd (1800-1945) |
Een muraltmuur is een muur van betonnen systeemelementen op de kruin van een dijk, met als doel deze op eenvoudige wijze te verhogen.
De muraltmuur is genoemd naar de uitvinder hiervan, jonkheer ir. R.R.L. de Muralt. Deze werkte als hoofd technische dienst van het Waterschap Schouwen tussen 1903 en 1913. Na de stormvloed van 1906, welke grote delen van Zeeland trof, werd het noodzakelijk gevonden de dijken te versterken. Met de uitvinding van De Muralt konden dijken op eenvoudige wijze circa 50-80 cm verhoogd worden. Om een dergelijke verhoging met grond te kunnen realiseren was veel grond nodig om de dijk aan twee zijde vanaf de voet op te hogen. Daarnaast kostte dit ook ruimte waarvoor dijkbebouwing moest wijken. De muraltmuur vormde hiervoor een aantrekkelijk alternatief.
Tussen 1906 en 1935 werd ongeveer 120 kilometer van deze muraltmuren aangelegd, ruim een kwart van alle Zeeuwse dijken in die periode. Tijdens de watersnood van 1953 bleken ze echter niet te voldoen en zijn in onbruik geraakt. Later werden de meeste muraltmuurtjes bij dijkverhogingen afgebroken. Op een aantal plaatsen worden ze als cultuurhistorisch fenomeen in stand gehouden.
Als alternatieve benamingen worden gebruikt een 'De Muralt dijkverhoging' of het 'systeem De Muralt'.
Muraltmuren zijn aangelegd in het Zuidwest-Nederlands Zeekleilandschap, met name in de provincie Zeeland en daarnaast ook in Zuid-Holland en Noord-Brabant.