Functie: | Waterbeheer |
Ouderdom: | Volle en Late Middeleeuwen (1000-1500) |
Een wetering is een natuurlijke of aangelegde (meestal langgestrekte) waterloop.
Al sinds de middeleeuwen zijn weteringen bekend in Nederland. De vroegste liggen in het IJsseldal. Het achterland langs de IJssel vernatte steeds meer door een stagnerende afvoer naar de rivier. Hierdoor zag men zich genoodzaakt weteringen te graven die parallel aan de rivier naar een punt benedenstrooms waar het water geloosd kon worden. Later kennen we weteringen vooral uit de laagveenontginningen en als hoofdsloot in een polder.
De oude middeleeuwse weteringen in het IJsseldal zijn nog steeds zichtbaar in het landschap, hoewel ze door de jaren heen wel flink aangepast zijn. De Kamerikse Wetering bij Kamerik is een mooi voorbeeld van een wetering in een veenontginning. Bij Zoetermeer (Zuid-Holland) ligt de Elleboogse Wetering. Deze wetering, die zijn naam dankt aan de haakse bocht, is nog een mooi voorbeeld van een wetering als hoofdsloot in een polder.
De Wijde Wetering richting Gemaal Zeldert. De Achtereemlandse (links) en de Zeldertse Wetering (rec © Bert van As